Het bestaan als beekeepers

Hee lieve mensen,

Allereerst wil ik zeggen dat de rode kaart van Al baloushi tegen Jemen totaal onterecht was, maar dit ter zijde.

We weten dat we het een tijdje af hebben laten weten aangaande verslagen, maar we hebben vannacht gewerkt dus nu weer ff tijd om snel wat te schrijven.

We hebben ons zo langzamerhand meester gemaakt over alle aspecten van het imker-en (?) en het maken van honing. Nadat we de eerste anderhqalve week volle honinghives hadden opgehaald en het weer verslechterde (bijen vliegen niet als het donker is maar vooral niet als het regent) was het tijd om lekker honey te extracten. Dit gebeurt helaas in een enorm warme kamer, waardoor het dragen van ons maagdelijk witte bijenpak zo goed als ondraaglijk was. Zonder bijenpak gingen we dus te werk. Vele bijen zorgden ervoor dat ze ons niet tot last waren, maar af en toen was het onvermijdelijk dat je geprikt werd. Onze Nieuw Zeelandse collega en bowls-vriend Gary (vaak liefkozend: Gerrit genoemd) werd overigens ook gebeten door een giftige spin.

Werkdagen van dikwijls 8 tot 5 waren normaal (wel veel drinkpauzes en ritjes met de auto inbegrepen). En aangezien een douche niet echt voor handen was, zochten we ons heil in het zwembad, waar we nu al bekende gezichten zijn. Aandacht van meisjes komen we hier niet te kort, maar het woord ''meisjes'' insinueert kindjes... Vooral 12 tot 14 jarige wonen in Hillston dus vandaar. De oudere meisjes weten niet wat Europa is en zijn erg vervelend. (de jongere vaak overigens ook...):p

elke vrijdag spelen we bowls met de lokale oudjes. Allemaal zeer vriendelijke mensen, wereldwijs en vooral grappig als je ze pils geeft.



Na twee weken werk vond Frankie het tijd om ons een kleine vakantie te gunnen. terwijl we doorbetaald werden, gingen we een paar daagjes naar zijn huis in Strathallan, Echuca, Victoria. Frank en consorten moesten hier zelf ook al heen om te stemmen voor the State Elections (in Australie wordt je gedwongen te stemmen of er treed een boetesysteem in werking startend met b oetes vanaf 40 AUD). Hun huis bleek een hele mooie boerderij te zijn. Na wat instructies van de General Manager (GM: Elwyne, de baas en vrouw van Frank) over slangen en spinnen kregen we een auto overhandigd van hun zoon Myles. Helaas voor tijdelijk gebruik. Een V8 Holden Commodore, Ferarri-rood. (in economische stand van 0 naar 100 in 7.6 seconden. Powerstand leek ons op de regenachtige weg niet heel verstandig...).

Nadat we de eerste avond lekker een filmpje hadden gekeken, was het de tweede dag tijd voor een trippie naar de Gold Mines in Bendigo (of all places...) Statussymbool Rofey (mijnbegeleider, lange vieze baard, leuk overalletje en achterlijke verhalen) vertelde ons van alles over de mijn en liet ons wat goud zien. Erg leuk uitstapje! Ook redelijk koud (graadje of 12, tsja). Nadat we terug waren gekomen uit Bendigo besloten we naar de OPT (een discotheek) te gaan. Na wat gezeik met onze id's en een happyhour verder hadden Jens en Louis de smaak te pakken (helaas moest Rowan rijden). Het bier was erg duur dus we besloten even een uurtje vol te tanken. Heel erg gelachen. Vooral om het feit dat er voor elk meisje 14 jongens waren (meisjes gaan vaak graag naar de grote stad en verlaten kleine dorpen en steden... - overigens moet geconstateerd worden dat je helaas in de stad ook niet super veel leuke Australische meisjes tegenkomt-). Er vonden dus enkele lachwekkende taferelen plaats. De jongens (homo of niet) waren verder gelukkig wel heel aardig en door debiel te doen werd de avond toch nog een succes. Een minpuntje was dat Jens zijn ketting verloor (wellicht na een stoeipartij met Rowan) maar dit is tot op heden nog onbeantwoord.


De ochtend daarna werden we redelijk laat wakker, maar zijn we toch met de GM naar een soort dierentuin geweest. Naast koala's kangaroes en dingo's (die we al in het wild gezien waren) hadden we nu ook de kans om de slangen te zien die zo'n bedreiging voor ons kunnen vormen.. Topatractie was echter het vogelbekdier. haha. Na wat dingos te hebben geaaid reden we weer terug naar Strathallan, om the Dukes of Hazard te kijken.

Door hevige regenval (het had maar liefst TWEE DAGEN achter elkaar geregend) waren enkele rivieren in vooral Victoria en New South Wales, maar ook in Queensland buiten hun oevers getreden. Ook het huis van Frank en de GM werd bedreigd. Het water hoopte zich op rond en op de weilanden en de koeien stonden met hun voetjes nat. Doordat auto's door de regenval verhinderd waren de oprit op te rijden, werden vele autos (6 van de 11 in totaal) ge"evacueerd. Het water bereikte gelukkig het huis niet! maar al eerder hadden we de GM uitgelegd dat wij Nederlanders onze vingers wel in de gaatjes van de zandzakken zouden steken. Ze was er gerust op.

De volgende ochtend lekker uitgeslapen, beetje rond het huis gehangen en s'avonds naar de bioscoop in Echuca geweest om RED te kijken.

Later vonden we een oude miniquad en na wat sleutelwerk en het opladen van de accu hadden we succes. Het kleine dingetje bleek en snelheidsmonster te zijn. Dus werden snel vieze kleren aangedaan en ff lekker gegast in de modder. Side-wheelies, stoppies/wheelies en andere truckages werden zonder schroom uit de kast gehaald. En nadat een paar nieuw-ontstane defecten waren verholpen werd echt alles uit de kast getrokken. Het bleef zonder ongelukken.

De dag erna was de tijd aangebroken om terug naar Hilston te gaan. De laatste dagen werken we vrij weinig en hebben we redelijk veel vrije tijd. Veel films dus en veel bowls en zwemmen. Rowan is zojuist vertrokken naar Griffith. Hij zet zijn reis vanaf nu weer alleen voort en gaat op bezoek bij familie in Adelaide, terwijl Jens en Louis hier nog een weekje uit zullen zitten en dan Dennis welkom zullen heten in Sydney. Slaapplekkie geregeld voor onze eerste dag in Sydney bij onze in Batemans Bay gemaakte vrienden. Erg relaxed.

Daarna met Dennis ff feesten in Sydney en dan chillen op de Eastcoast. Klinkt goed. We hebben er al zin in!

Erg leuk al die reacties!:D Hoop dat t zo blijft.

Groetjes,


''Hiiii - Hiiii
Sjjj mon.
Ignorant!''

MJ (Southpark)