Onverwachte wendingen...

Onze eerste werkdagen in de cherriefarm bleken overduidelijk niet wat we ervan verwacht hadden. Op woensdag bleek er geen werk te zijn op de cherriefarm en werd er alleen gewerkt op een garlic-veld. Ook wij gingen. We werden niet ingewerkt en een paar Indiers (die er de leiding hadden) wezwen ons naar onze plek in het veld. Na veel ploeteren en het netjes oprapen van knoflook bleek het niet snel genoeg te gaan (de bins die we moesten vullen waren immens en we kregen er 45 dollar (dus 15 pp voor). We deden er al snel 2 uur over per bin. Hierop werd besloten over te gaan op een andere tactiek: ''dirty-bin''. Of te wel. Niet meer schoonmaken van de garlics, ze uit de grond trekken en met lekker veel aarde in de bins doen (alleen de bovenste schoon).

Maar ook dit bleek niet rendabel genoeg. We werden daarbij constant uitgekafferd door een vrouw die de taal niet sprak (vaak ook onterecht, niet altijd;)) Nadat we handje contantje werden uitbetaald door BigBoy en tevens baas Dhillon werden gingen we moegestreden naar huis met 60 pp. We wilden nooit meer werken o pde garlicfarm.


De dag erna konden we gelukkig terecht bij cherriepicking.. (oojk een farm van Dhillon, die dus zelf bepaald wanneer wat geplukt wordt). Na een korte uitleg van een (veels te) dominante Warnamboolse schone - voor Australische begrippen dan- gingen we te werk. De cherries waren erg lekker, maar de juiste tactiek voor het plukken bleek niet in een vingerknip te leren. Waar Jens het nog redelijk deed met 6 bins, verzaakte Louis enigszins met 5. Na een harde ochtend/middag werk (van half 6 tot half 2) had Jens 72 dollar en Louis 60. Weer niet het gewenste resultaat.

De dag erna kwamen we om 7 uur aankakken (we dachten dat je mocht komen en gaan wanneer je wilde) en dit werd ons niet in dank afgenomen. Louis had enkele bijwerkingen van het eten van teveel cherries (in lakserende zin) en Ro en Jens waren moe van een redelijk korte nacht. Toch wist Jens al 7 bins te verzamelen in de kortere werktijd (Louis wederom 5). Helaas werd er nog steeds niet heel goed met ons omgegaan. We waren maar een paar van de honderden werknemers en niemand nam de moeite ons te leren kennen (behalve wat lokale plukkers). We besloten de dag eerna vrij te nemen (zaterdag) en er bleek zondag ook geen werk te zijn. [Zondag werden we overigens ruw gewekt door een politieagent die ons eropp attendeerde dat we niet mochten slapen op de parkeerplaats. Chad - de naam van de agent - bleek verder uiterst coulant en na een kort praatje hield hij het bij een waarschuwing. Doch had hij ons gewekt, de beunhaas.


Gedurende zondag ontstond een nieuw plan: Door overmatige regenval (voor het eerst sinds onze aankomst in Australie) was er teveel regen gevallen om maandag cherries te plukken. Dit betekende wederom een vrije dag. Aangeszien er niks anders te doen was in Hillston dan zwemmen in het zwembad, dat om half 2 openging, besloten we op zoek te gaan naar een andere baan.

"s avonds beraamde we het plan om maandag vol te gaan zoeken op internet in de Servicemanclub van Hillston (waar lokale veteranen vaak komen om bingo te spelen, waar het bier redelijk goedkoop is en waar tv en elektriciteit - voor het opladen van onze spullen- voorradig is) alweer bier te drinken. Op tv was een spetterende rugbywedstrijd en de ultieme derby: Australie - New Zealand. Vele veteranen keken naar de wedstrijd en ook een Nieuw Zeelander met rasta haar... die we kenden omdat hij op dezelfde parkeerplaats sliep in een vercrackt touringbusje (hij was overigens wel een jaartje of 28+ haha, maar ghad niks beters te doen dan cherriepicking). Hij schreeuwde contstant en had met een dronken vriend gewed. Australie leidde 14-12, maar door een machtige try van de Hakka-boys in de laatste 20 seconde werd het 18-14 en trok Nieuw Zeeland aan het langste eind. De rasta ging los en de ex Servicemen keken raar op.

Later die avond kwamen we in contact met een oude Vietnamveteraan, Frank genaamd. Hij bood ons aan in een caravan op zijn bedrijfterrein te slapen en gaf ons gratis ijs en koekjes (je zult het haast niet geloven maar veel mensen hier zijn zo aardig...) De volgende ochtend mochten we met zijn truck (hij had een bijenmelkerij) meerijden, en die middag werden we gerecruteerd als bijenmelkers! We kregen een wit bijenpak, laarzen, handschoenen, leerden rijden met hefttrucks en forklifts en mochten ook in zijn truck rijden... Echt een geweldig baantje. Hij zet hyves (korfen) uit in het wild waar dan bijen op af komen . Laterf haalt hij de honing eruit (meestal in de nacht) en verplaatst hij de bijen.. Dit mogen wij dus binnenkort ook doen. Het enige wat we voor hem hoeven te doen een beetje werken (niet meer dan 7 uur per dag/ als het regent hoeven we vrijwel niks te doen want dan vluchten de bijen in de hyve. Hij betaalt al ons eten en drinken, laarzen en handschoenen dus ook, zolang wij voor hem koken (dat kan hij niet). We mogen blijven slapen in zijn caravan, boodschappen doen in zijn auto -zijn minilimo, een luxe Holden Statesman- en binnenkort boeken we hem waarschijnlijk in zijn 4wd. Uiteindelijk verdienen we er 500 dollar per week mee. Ongertwijfeld het beste baantje van Hillston voor backpackers. Een geluk dat je moet hebben en krijgt door met de juiste mensen in contact te komen. Sweet.

De bijen vliegen ook in zijn bedrijf. We leren hoe ze dood te maken als ze vervelend zijn en je kan ook zonder pak er rondlopen (er zitten er ''maar'' rond de 10.000 bijen), want ze doen niks als je ze niet in het nauw drijft en lopen alleen een beetje over je heen, meestal gaan ze echter gewoon voor je aan de kant. However, Lutsi's been stabbed 2 times already because 1x vloog een bij zijn pak voordat hij gesloten was in en hij plaatste zijn hand op een andere bij. Sanchez... is fine!

Sorry voor het rommelige verslag. We zijn nu boodschappen doen en hebben dus haast! Anders denkt Frank dat we er met zijn auto vandoor zijn gegaan;)

PS: deze honing is echt super lekker, omdat in Australie de enige honing wordt gemaakt zonder pestocide middelen en toegevoegde shit erin (dit ivm de Varoa-destructor parasiet die overal op de wereld alle bijen geinfecteerd heeft behalve Australische. Puur dus.

Cee y'all WODgies,
(watch out for floodings!)