Avonturen met AJ & MJ

Na netjes onze diensttijd bij Frank te hebben uitgezeten, zijn we op woensdag 26 januari met de Falcon uitgereden richting Byron Bay, om daar Jens’ ouders te ontmoeten. Na een reis van een uurtje of 15 kwamen we diep in de nacht aan bij het appartementje van Albert en Marion. Onderweg gebeurde niet heel veel, maar benoemenswaardig was een nieuwe roadkill. Diep in de nacht reden we over de regionale snelweg ter hoogte van het dorpje Casino, toen de autolichten van de Falcon opeens een possum (grote eekhoornmuis-achtige) belichtte. Het dier bleef doodstil op de weg staan en had enorme ogen, vermoedelijk had het plotselinge licht hem verblind. Na wat remwerk en het gebruik van de machtige Falcon-claxon vermoedden wij dat het dier van de weg zou rennen. Dit gebeurde echter niet. Louis besloot daarop over hem heen te rijden, het dier was immers niet groot en zou, of nog wegrennen, of wel onder de auto doorkunnen. Er werd wat gas bijgegooid en we hoorden twee doffe ‘’pok’’ken. Het arme dier was te groot voor de auto en moest dat bekopen met onthoofding…
Na twee dagen Byron Bay, met heerlijk strandweer, werd besloten achter de kustlijn bij de regenwouden een kijkje te nemen. Dit stuk ongerept natuur werd Hinterland genoemd. Al snel bleek het en gebied te zijn met enorm veel flora, fauna en watervallen. Slangen werden ons dan ook niet bespaard… Midden op een van de wandelpaden lag eerst een anderhalf meter lange zwarte tijgerslang, en een dag later werden er verscheidene slangen gesignaleerd op het kampeerterrein. Kroonspanner was zonder meer een enorm, vadsige python die de hele dag tegen een paadje aan lag, omdat hij iets reusachtigs gegeten had, wat hij maar langzaam kon verteren. En ondanks dat Albert een potje ezelen verloor en zijn opdracht verzaakte (het verplaatsen van de python), bleef het dier een geliefd gespreksonderwerp. De python bleek de volgende dag na zijn afwezigheid weer terug te zijn gekomen op zijn geliefde plek naast het pad, na enige foto’s hebben we daarna afscheid moeten nemen om zijn verteerproces niet te verstoren.

Een wijs gezegde is echter: ‘’na een afscheid komt altijd weer een ontmoeting’’. Dit bleek ook dit maal op te gaan en zo geschiedde het dat wij te maken kregen met zogenaamde ‘bushturkeys’. Dit zijn een soort magere kalkoenen met een kale kop zoals die van een aasgier. Naast hun kale kop bleek ook het gedrag van deze turkeys overeen te komen met die van aasgieren… Er werden door de lelijke scharminkels vele pogingen ondernomen (en soms met succes) om etenswaren van mensen te stelen of bij mensen te bedelen. Zo werd een brood in afgesloten plastic zak slechts een halve minuut door ons uit het oog verloren met als gevolg een opengescheurde zak en enkele gestolen broodjes…, Hierop besloten Jens en Louis stenen, takken en andere zware voorwerpen te verzamelen om de dieren te straffen, enkele voltreffers konden het dier niet nekken en dus werd besloten ze met rust te laten. Toen een dag later onze rust echter wederom werd verstoord door de turkeys, die ons zelfs van bierdopjes wilden beroven, moest er wel actie worden ondernomen. Waar Jens begon aan een kampvuur, bereidde Louis een val voor met een doos en een stuk touw afkomstig van Dennis’ visfuikje. Toen de doos te klein bleek te zijn, besloten Louis en een zeer enthousiaste Albert een aas achter een strop te leggen…., en jawel! Een erg domme bushturkey trapte in deze slimme val, Alberto trok aan het touw en de klus was geklaard, of toch niet? Verwarring ontstond toen het hulpeloze dier begon rond te vliegen en Jens meende dat was afgesproken dat het dier neergeknuppeld moest worden. Zo probeerde hij met een tak het dier tot bedaren te brengen, het touw werd echter geraakt en Albert verloor hierdoor de grip…., de vogel was gevlogen mét een mooie nieuwe halsband!
Na al deze avonturen met de lokale dieren en nog meer wandelingen en mooi geschoten plaatjes brak de laatste dag aan in het Hinterland. Marioni wilde graag terug naar de kust! Noosa werd de nieuwe bestemming. Onderweg reden we langs een afgelegen golfclub, waar het lekker rustig was, zodat wij zonder toeschouwers met onze onkunde deze sport konden uitoefenen. Met geleende clubs, een groene en een witte gehuurde golfcaddy gingen we van start: Louis en Jens vs. Albert en Marion. In het begin ging voor ons alles over rozen, maar toen de twee ouderen onder ons de smaak te pakken kregen, namen zij de leiding. We kwamen echter terug tot 1 punt verschil (een gewonnen hole telde als een punt) met nog 1 hole te gaan toen bleek dat we moesten stoppen, omdat de eigenaar wegging… Volgens ons dus onbeslist, aangezien van tevoren 9 holes was afgesproken, volgens Albert en Marion een winst voor hun. Afgesproken werd dat er een revanche zal plaatsvinden en dat Louis en Jens het eten moesten bereiden, zoals de verliezer volgens afspraak zou moeten doen.
Deze maaltijd werd laat in de avond in Noosa in het Flashpackers hostel (mooi nieuw, met zwembad, lounge ruimte en prima keuken) bereid. Een dag later zijn we na uitslapen naar het strand geweest, geprobeerd te surfen in een wilde zee, het bleef dus bij proberen.. helaas. Op woensdagochtend zijn we na onze wake-up-call van Eric Goes naar de rivier gegaan om met een huurboot en een paar hengels te gaan varen en vissen. Mooie grote villa’s en stukjes mooie natuur werden hierbij bezichtigd. Het vissen ging ons minder goed af, de plaatselijke vissen waren erg gierig en geslepen…, menig maal werd ons aas ons afgenomen en dat zonder een vis te vangen. Toen Jens de ban brak met een aardige vis hoopten we op meer, maar niets bleek minder waar… 1 vis was onze totale vangst. Maar toch een leuk tochtje gemaakt! Vandaag, Donderdag, nog even een koala bekeken in Noosa en vervolgens afgereisd naar Brisbane, van waar wij vrijdagochtend 06.00 zullen vliegen naar Sydney en vanaf daar naar Alice Springs om met onze outback tour o.a. Ayers Rock te bezoeken. Natuurlijk moest de Falcon op een veilige plek gestald worden om diefstal te voorkomen, daarom werd een bekende van de familie Jansma opgezocht: Eddie bos. Een zeer aardige man met een vrij groot bedrijf genaamd: ‘Royal Foods’. Hij gaf ons een rondleiding en arrangeerde plek voor de Falcon. Daarnaast nodigde hij ons uit bij hem thuis, wanneer we terugkeren in Brisbane, zeer gastvrij!
Nu wachten wij in het holst van de nacht geduldig op het vliegveld tot ons vliegtuig vertrekt! Louis, Albert en Marion liggen inmiddels op het midden stuk van de bagageloopbanden, omdat daar een zacht laagje tapijt op ligt. Ik zal mij daar nu ook vervoegen om te trachten een beetje te slapen met nog 3,5 uur te gaan. Ookal heb ik in slapen eigenlijk een hard hoofd, omdat er een Indiër op den schoonmaakmachine rondrijdt en ondertussen met zijn vriendin of Indische vrienden aan het bellen is… Erg fijn.
Ps. Hou de picasa site in de gaten voor foto uploads.
Cheers! xx