Watersnood, watersnood

Eindelijk aangekomen in Brisbane werd het weer slechter en slechter. De regen stortte met bakken uit de hemel. We kwamen redelijk laat in de avond aan en vonden al snel een 5-tal hostelletjes aan de Upper Roma Street (grenzend aan het centrum van Brizzie). We begonnen vol goede hoop bij het YHA-hostel, maar das was voor de eerste nacht geen plek voor ons. De twee daaropvolgende hostels zaten ook volgeboekt en dus begonnen we te vrezen voor een nacht in de auto… Gortige eisen van een ander hostel deden ons afzien van boeken, maar tot slot vonden we dan toch een hostel met een warm bed. We besloten de dag erna te verhuizen naar het YHA-hostel (iets meer bekend,wat groter, zwembadje en meerdere faciliteiten). Op onze kamer lagen een Chinees en een Fransoos, beiden wel aardig, ondanks dat de Fransman wat rare trekjes vertoonde en een gat in zij kledij had bij zijn gutch (gutsj).
Ondanks dat er sprake was van wat vermoeidheid zijn we toch nog een pilsie gaan drinken in een barretje tussen de hostels in. Verder niks speciaals aan, maar het bier was lekker en het was gezellig.
Gelijktijdig kwamen we met de Chinees onze 6-persoons dorm binnen. De Fransoos lag nog steeds te maffen zonder dekentje, met slaapmaskertje op en zonder kleren rondom de anale zone.
’s Ochtends heerlijk laat uit ons bedje gekomen. Le garçon Francais vond het echter nodig om om 6 uur in der morgen op te staan en een grote hoeveelheid kabaal te produceren. Beetje jammer. Om 10 uur zijn we vervolgens uitgecheckt om naar het YHA te gaan. We hadden geen plan voor de dag, maar wel hadden we de avond ervoor ontdekt dat er vlakbij het hostel fameuze XXXX Gold bier gebotteld en gebrouwen werd! XXXX, hét Queensland-bier (zoals Victoria ‘’VB’’, Victoria Bitter kent). Toen we in onze Australië boeken vervolgens ook nog lazen dat er voor een dollartje of 20 rondleidingen gegeven werden, met aan het eind 4 gratis bieren, waren we om (4 biertjes kost hier al snel meer dan 20 dollies). Na een snel telefoontje werd echter duidelijk dat er voor de desbetreffende dag geen plaats meer beschikbaar was voor de drie bierexperts. Dus besloten we te boeken voor de dag erna.
Wat er daarna gebeurde is te danken aan geluk. Het geluk dat we ook al hadden toen we Frank en Toto en Josh door omstandigheden toevallig tegenkwamen. Louis opperde om op internet te kijken of de lokale voetbalhelden van Brisbane Roar heel toevallig op deze vrijdag in de avond/eind van de middag een thuiswedstrijd moesten spelen. Uiteraard besefte we dat de Australische competitie hier meestal op doordeweekse dagen en niet rondom weekenden gespeeld werd (in verband met het veel grotere en belangrijke rugby dat 9 van de 10 x in dezelfde stadions gespeeld wordt), en dat de kans miniem was dat ze heel toevallig deze week op deze dag op deze avond thuis moesten spelen.
Dit bleek dus wel het geval..
… en dus hadden we binnen de kortste keren 3 platinum kaartjes bemachtigd (dit kostte ons overigens slechts 38 dollar pp. Brisbane Roar bleek daarnaast ook nog is stijf bovenaan te staan in de Australische A-league.
De avond brak snel aan en we haastten ons naar het stadion, dat toevalligerwijs op 250 meter van het hostel bleek te liggen. Aangezien de verjaardag van Jens naderde, werd hij getrakteerd op een shirt van onze nieuwe helden. De andere boys kochten ook een shirt en zo betraden we het stadion. Het ‘’Suncorp Stadium’’ betrok 3 ringen en was ongeveer ArenA-formaat, misschien zelfs iets groter. Ondanks erbarmelijke weersomstandigheden lag het veld er goed bij en kwamen er 11.000 toeschouwers op de wedstrijd af tegen het laaggeklasseerde Perth Glory. Onze plekken waren perfect. Rij 5, ter hoogte van de middenlijn. Bij Velsen vind je helaas geen zitplaatsen zo dicht op het veld, maar het had aardig wat weg van een Engels stadion.
Over de wedstrijd: Brisbane Roar heerste van minuut 1 tot minuut 90, combineerde er (vooral achterin en op het middenveld) lustig op los en breidde pass na pass aan elkaar. Perth Glory leunde op een 8-mans verdediging. Glory had niet misstaan in de Jupiler League, terwijl Brisbane geen modderfiguur zou slaan in de Eredivisie. Toch kwam Perth op voorsprong, na een snelle counter ingeleid door Robbie Fowler (ex Leeds-United voor de kenners) en echte goaltjesdief. Pas na het inbrengen van een 20-jarig talent en een kale Braziliaan met toepasselijke naam Henrique (ja deze man bleek over dezelfde flair te beschikken als Henri Rombouts op het Hans forever weekend, editie 75.. HINTHINTHINT) wist Roar echte kansen te creëren. Een mooie opening van de jongeling kwam terecht bij Henrique. De watervlugge kale buitenspeler omspeelde twee man en legde de bal terug. 1-1. Ondanks verder aandringen van de Brisbane Roar bleef het bij 1-1. De stadionspeaker weigerde, tot ons ongenoegen, de wissel Henrique tot man of the match te verkiezen.
Bij het uitzwaairondje gaven we Henrique echter waar hij recht op had. Een diepe buiging, duimpie en een denkbeeldige aai over zijn kale bol. Duidelijk zichtbaar was dat hij dit geintje wel kon waarderen en lachend was daar dan ook het duimpie terug.
Na de wedstrijd een bliksembezoek aan de McDonalds gebracht om vervolgens naar het uitgaanscentrum van Brizzie te gaan. Dennis leidde ons echter per ongeluk de verkeerde kant langs het stadion. Dit bleek echter goed uit te pakken toen we een paar Engelsmannen tegenkwamen. Ze werkten voor Coca Cola, hadden de wedstrijd vanuit een skybox gekeken en waren erg blij met de drie jonge Dutchies, die beseften dat dit voetbal nog in de kinderschoenen stond. Na een kort praatje met een van de mannen, Marcus, werden we al snel uitgenodigd om met hun naar de pub te gaan. Marcus vertelde ons dat Coca Cola ook bier distribueerde aan clubs en bars, en dat hij een pas had voor gratis bier. En laten we eerlijk zijn, wie had dit mooie aanbod kunnen weerstaan.
Vijf minuten later zaten we in een luxe bar aan het gratis bier. Marcus vertelde dat hij testwedstrijden had gespeeld voor Aston Villa op jonge leeftijd en dat hij met zijn lokale clubbie Ipswich Town nog een tijdje in de First Division/Championship gespeeld had. Een beenbreuk gooide destijds roet in het eten, waarna hij gymleraar werd. In Australië verdienen leraren vaak tonnen per jaar en dus was er geen plekkie voor Marcus, die toen bij Coca Cola ging werken. Hij stond echter op het punt zijn gratis bier en skybox op te geven, omdat hij terug wilde naar Engeland om P.E.-teacher te worden en wat wedstrijden van Liverpool (waarom? Haha) en Ipswich te kijken.
Rond een uurtje of 1 gingen Marcus en zijn vrienden weg en stonden we er alleen voor. We zijn toen teruggegaan naar het hostel, aangezien we twee dagen erna om 10 uur moesten uitchecken, nog even naar de stad wilden en Dennis ’s avonds moest vliegen en Louis en Jens een lange rit naar Hilston voor de boeg hadden.
Ontwaakt en gevoed trokken we de volgende dag naar de Caistlemaine Perkins Brewery. Toen Dennis even iets uit de auto moest halen kwam hij geschokt terug. Wat bleek; we waren beboet door een zielige bonnetjesambtenaar. Er stond echter nergens een bord dat parkeren illegaal was op die plek en auto’s van bewoners stonden er ook gewoon geparkeerd (zonder speciaal kaartje voor de ruit of wat). De boete bedroeg 75 dollar omdat we ‘’te lang’’ geparkeerd hadden. Een naaistreek dat het nergens aangegeven leek te staan, maar het bonnetje hebben we er lekker nog even onder laten liggen en de auto hebben we laten staan.
Later bleek dat 700 meter verder een klein bordje stond (in het Brisbane centrum) waarop stond dat je niet langer dan 2 uur mocht parkeren in het Lang Park district, waar dit district lag, waar het begon en eindigde stond niet op het bord, en het bord bleek de enige in zijn soort te zijn toen we verder zochten naar verdere informatie. Erg zielig
Door een plotselinge regenbui bleek de af te leggen 500 meter naar de brouwerij een killer te zijn. Drijfnat kwamen we aan. De tour liet verschillende aspecten van het bier brouwen zien en was op zich wel interessant, was het niet dat allen onder ons smachtten naar de 4 biertjes.
De 4 verschillende biertjes die we namen waren erg smakelijk. Andere tour-isten ( :P ) vertrokken en gaven ons hun kaartjes voor extra gratis bier. Het feit dat ze met hun 8e waren en minder dan 2 biertje pp genuttigd hadden vervulde onze hartjes met blijdschap. Tot sluitingstijd zijn we in de bar gebleven, ‘’gratis’’ genoten van wat bier en een spotgoedkope maaltijd.
Terug in het hostel werd er druk gespeculeerd over de aanwezigheid van enkele Zweedse schonen. Helaas was hun kamer onvindbaar. Persoonlijk had ik maar al te graag mijn gebrekkige Zweeds erop losgelaten om ze mijn machtige zin: ‘’Ga je wassen” naar ze te schreeuwen. Maar nee, dat zat er niet in.
De laatste dag van Dennis in Australië hebben we in centrum van Brizzie gespendeerd. Twee potjes bowling (ja, alweer!) wat poolen en diverse winkeltjes verder was het dan tijd om afscheid te nemen van Dennis, die met een dikke bak honing naar Taipei vertrok. Het afscheid was zeer emotioneel, mede omdat afscheid werd genomen van een van mijn meest dierbare bezittingen, die moet gaan dienen als estafettestokje. Dit omdat Dennis bij aankomst op Schiphol Albert en Marion zal treffen, die hun heil juist in Australië gaan zoeken.
Na Dennis te hebben afgezet op Brisbane Airport zijn wij meteen gaan rijden, op weg naar Hilston. Hevige regenval had eerder onze Australische kaart al onbruikbaar gemaakt, maar de uitgestippelde route bleek opeens afgesloten door de overstromingen (hiervoor dank aan de regering van Queensland, die dit pas na 50 km op diezelfde snelweg aangaf), waardoor we weer terug konden rijden. Onze route liep precies tussen de zwaarst getroffen steden St. George en Rockhampton dood, een andere route zou ons 500 km vertragen. Via kleine 100km p/u weggetjes en door vele plassen en enorme gaten in de weg (wederom dank aan Queenslandregering, die overal tol voor laat betalen en extreem hoge boetes geeft, maar te schraal is om snelwegen te onderhouden) hebben we dan toch onze weg gevonden. We zijn doorgereden tot 2 uur en zijn toen gaan slapen tot half 7. Dit bleek een uiterst listige zet van ons aangezien enkele dorpjes waar we zondag doorheen reden op maandag overstroomd bleken te zijn. De Falcon is ook op het moment van schrijven aan het beunen, zonder lange pauze, net alleen olie ververst. Verzaken is voor deze auto geen optie (even aftikken, we moeten nog 450 k’s), en daarna weer rust voor 2 weken.
Langs de overstromingen rijden gaf ons wel een exceptioneel uitzicht op dit natuurmirakel. Queensland, naar eigen zeggen ‘’the Sunshine Coast’’, hoopt jaarlijks op meer regen voor de oogst. Momenteel komt hun wens uit, maar is het nog niet goed. Haha dat is een beetje flauw… Er is trouwens nog meer regen voorspeld!
Vanavond laat komen we waarschijnlijk aan bij Frank, vanaf morgen moeten we weer twee weken hard werken en worden we weer heerlijk lek geprikt! Maar het moet wel want het geld vliegt er door heen als je teveel met Dennis omgaat, de bierkoning (van wie zou hij dat hebben?)
Goldenboys succes, als jullie slim zijn smsen jullie Dennis ff of hij een paar likjes gouden honing voor jullie meeneemt, besef dat wij deze honing met liefde hebben getapt.

Inmiddels enkele honderden kilometer verder is het donker geworden. De Ford Falcon draait nog op volle toeren en miste met zijn ziekelijke gril op haar na een konijn. Net bekomen van de confrontatie met het overstekende konijn, was het dan wel raak. Een tweede konijn kon onmogelijk ontweken worden door Jens, en de Falcon reed onverminderd door terwijl hij in een klap de schedel van het arme dier verbrijzelde. De 4e Roadkill is een feit.
De tussenstand:
Louis staat bovenaan in kilo’s: hij heeft in samenwerking met de Falcon een walibi weten te lynchen. Jens daarentegen heeft het meest dieren gedood en spaart langzaam wat kilootjes op. Naast een vogel en een hagedis heeft hij nu dus ook een konijn doodgereden.
Kenners voorspellen dat degene die het eerst een kangaroe doodrijdt waarschijnlijk de winnaar van de strijd zal worden. Naar alle waarschijnlijkheid komt dit enorme beest dan vol door de ruit heen, waarna er geen overlevenden zullen zijn…
Zo blijkt maar weer dat ’s avonds rijden zo zijn charmes heeft, maar toch zeker ook zo zijn nadelen.
We’ll keep yas all posted. Fellahs.

Laatste update: Buitenwijken Brisbane overstroomd, plaatsen waar we gisternacht nog langsreden staan opeens onder water. Autos die wij herkenden stromen weg. Tientallen doden en vele vermisten. The worst is yet to come, maar wij zijn er weg. haha