Avonturen in het woud

Standvastige lezers,
Allereerst wil ik de weightwatchers onder ons op de hoogte stellen: Momenteel, en daar zijn wij heel eerlijk in, zijn onze lichamen niet meer wat ze geweest zijn. We berusten in die gedachte. Immers, het te lang bezitten van een goddelijk lichaam zou eigenlijk oneerlijk zijn voor de fysiek minder bedeelden.
Zolang Dennis hier is zal daar waarschijnlijk geen verandering inkomen. We sleuren hem maar al te graag mee in de malheur. Ook hij zal wat bonuskilootjes mee naar huis nemen.
De meningen over de oorzaak van het plotseling verkregen vet zijn verdeeld. In Nederland wordt druk gespeculeerd over een ongezonde levensstijl, veel fastfood en weinig beweging. Maar er wordt gezond gegeten (in ieder geval niet anders dan normaal), ook niet veel minder gesport. Beiden zijn we dit jaar met voetbal niet echt getriggerd en met zaalvoetbal liep het gewoon niet toen wij er waren.
We hebben de laatste weken gewoon teveel van het leven genoten, precies de reden waarom we hier zijn. Doch zullen we in fitte status verschijnen op Schiphol over een paar maandjes.
Maar over tot de orde van de dag. Na onze avonturen in Byron Bay trokken we noordwaarts naar het trendy Surfers Paradise, dat een walhalla voor jeugdige volwassenen hoorde te zijn. Bij aankomst zagen we, door de regen heen, een stadje met de hoogbouw en allure van Sydney. Erg grappig. We boekten 3 nachtjes de plaatselijke jeugdherberg net buiten het centrum met mooi uitzicht o de highrises.
Het weer was al slecht sinds Dennis arriveerde(op een paar dagen na dan) en er scheen geen verbetering in te komen. Moe na onze reis en tevreden met wat ingeslagen drankjes besloten we de eerste nacht lekker thuis te blijven.
Eerste kerstdag hebben we lekker lang in bed gelegen. Na een langzame ontwaking wilden we eigenlijk naar de kerk gaan om tradities in stand te houden. Helaas liet het weer dit niet toe en waren we genoodzaakt in het hostel te blijven.. ’S avonds lieten we ons niet uit het veld slaan en vertrokken we om 5 uur naar het centrum, om te kijken wat Surfers Paradise te bieden had. Het bleek een leuk stadje te zijn, drukker ’s avonds dan overdag, maar altijd zeer levendig.
Vervolgens heerlijk gegeten (waar voor de gulle gevers Dick en Ine – liefkozend door ons vaak ‘’Ina’’ genoemd – en AJ en Marion uit het diepst van ons hart nog bedankt worden).
Helaas bleek dat de alom geprezen nachtclubs met kerst pas om 12 uur openden, waardoor we nog enkele uurtje vertoefd hebben op het terras van het restaurant. Daarna zijn we door de regen naar een barretje gegaan. Al snel bleek dat het barretje gerund werd door een Chinese familie. Ze hadden een werknemer in dienst, een aardige Fransman, die volkomen werd afgebeuld en alles moest doen (behalve de kassa aanraken… hij moest geïnd geld overhandigen aan de Chinese baas, die vervolgens het wisselgeld pakte en het weer aan de Fransoos gaf). De Fransman had gestudeerd in Surfers Paradise, dus hij was op de hoogte van een paar clubs. Vol goede moed vertrokken we om stipt 12 uur de stad in.
We vonden in eerste instantie niks, maar waar flyergirls zijn, zijn clubs. Dus zo vonden we toch een club. Even drie uurtjes losgegaan en daarna door een Hongaarse wallenliefhebber thuisgebracht per taxi.
Tweede kerstdag een lunch gehad in het hostel, daarna ff de stad in gegaan. Al snel eindigde we op de lokale bowlingbaan. Slechts 1 gutterball gegooid (ja door de gutterkoning: Lutsi). Dennis was in topvorm, gooide 3 strikes achter elkaar en behaalde in 10 beurten een score van 127. De potjes daarna liepen gelijk op. Met scores van ieder rond de 100. Maar het plezier was daar, en das natuurlijk het belangrijkste.
’S avonds een leuke avond gehad met onze Amerikaanse roomie en zijn vriend. Pilsie gedaan met de Amerikanen, een Iranees, een Engelsman en een Israëliër.
3e kerstdag, een van de Lutsmeisters lievelingsdagen, gingen we dan eindelijk doen waar iedereen op zat te wachten en wat ons enkele honderden dollars kostte pp: het was tijd om een 80 kilometer lange tour te maken op de jetski’s. De tour zou ons met 100k’s per uur jetski’s langs mangroves, meren en eilanden brengen, en als slagroom op de taart mochten we wavejumpen op zeegolven.
Na een korte introductie en wat basiskennis over de jetski was het dan eindelijk tijd om de skis te bestijgen. We zouden in verschillende groepen van 5 tot 7 personen gaan (snelle, langzame en middelmatige groep) zodat iedereen in zijn eigen tempo te werk kon gaan. Om de volgorde te bepalen moest een proefparcour worden afgelegd. Omdat aardig wat mensen al eerder met een jetski hadden gespeeld, was het voor ons maar afwachten of we wel in dezelfde groep zouden uitkomen. Op miraculeuze wijze bleken we de 3 snelste te zijn, wat dus voor veel vertier en vreugde zorgde onder ons.
Ondanks wat zwaktemomentjes van het weer was het zonder twijfel een van de leukste dingen die we hier gedaan hebben. Onze groep was de vol gas groep, en de jetskis bleken perfect in staat onze adrenaline te triggeren. Daarnaast bleken de mangroves echt mooi te zijn. Lekker crossen door een moeras vol met bomen en kleine weggetjes, laaghangende takken.
Jens belandde een keer buiten de baan in wat takken, wat weer voor wat plezier zorgde. Het vetste bleef echter het golfspringen. De golven waren de bewuste dag 1,5 – 2 meter, wat resulteerde in hoge jumps. Helaas hebben we hier geen fotos van kunnen maken, maar enkele van ons zullen wel een paar metertjes in en door de lucht zijn gegaan. Onze gids (de grootste maniak die ooit een jetski bediend heeft) was dan ook trots op onze hoge sprongen (zelf sprong hij echter nog 2 of 3x zo hoog). Dit was echt een geweldige ervaring, en ondanks dat wij boys de grenzen van de jetski een beetje opzochten, had dit geen ernstige ongelukken ten gevolge. In feite was het zelfs alleen Louis die een keer van zijn jetski afviel, nadat hij door twee verschillende golven in een keer geraakt werd, toen hij wilde springen met zijn jetski. De schade bleef dus beperkt..
Die avond zijn we met de Falcon op weg gegaan naar Sydney (waar we hoopten op beter weer). Het hoosde de hele avond en delen van de nacht, waardoor de Falcon een paar keer zijn zwembandjes om moest doen omdat delen van de weg onder water stonden. Dennis nam de eerste dienst op zich. Hij deed dit voortreffelijk totdat zijn 6e uur in de auto aanbrak, langzaam zag je hem verzwakken en heen en weer rijden over zijn weghelft. Hij dutte even weg en het volgende moment stonden de linkerwielen van de FF in de natte berm. Het duurde even voordat de Desmeister dit realiseerde, maar daarna reed hij de auto zonder blikken of blozen en met grootse precisie weer terug op het wegdek. Dit was wel het teken om te wisselen. Jens reed nog een paar uurtjes, waarna de Lightning 3000 uitgeworpen werd op een Rest Area. Het was immers een lange dag geweest…
Om 12 uur kwamen we aan in Sydney, Toto en Josh hadden een campingplekkie voor ons weten te regelen tot en met Nieuwjaar… Meteen nodigde ze ons ook gelijk uit voor avondeten. Na wederom een voortreffelijk maal en aardig wat drank (en voor Toto nog wat andere geestverlichtende middelen) konden we bij ze slapen. In eerste instantie wilden we naar de camping lopen, maar in onbeschonken status verdwaalde we al, dus we gaven toe. Toto kotste die avond meerdere malen,een keer volgens mij in zijn bed. Haha.
Na de volgende ochtend wakker te zijn gemaakt door het langsrazende verkeer, zijn we naar een autosloperij geweest om wat dingetjes voor de FF aan te schaffen. We kwamen eigenlijk vooral voor een raam (het bestuurdersraam heeft het begeven) maar het raammechanisme in de FF bleek lastig te bereiken omdat er bouten in de deur zaten die met onze minischroevendraaier niet open te maken waren. En omdat we allemaal dikke vet-armen hebben gekregen konden we het mechanisme ook niet van binnenuit bereiken.
Daarna zijn we vertrokken naar de Blue Mountains. Ondanks dat het weer enorm bij getrokken was, lagen er overal nog plassen. Onze flipflops waren hier niet tegen bestand… Maar de plaatselijke natuur daarentegen leek met dit mooie weer en hoge luchtvochtigheidpercentage juist extra mooi. Watervallen met regenbogen erin en wild stromende riviertjes. Wat fotootjes gemaakt. Morgen zijn we van plan om onze surfsskills te showen op een strandje. En dan maar afwachten tot Nieuwjaar, waar elke willekeurige backpacker (behalve Rowan) van gaat watertanden. Het wordt 10 uur ’s ochtends een plekkie zoeken, en 14 uur wachten. Daarna feesten bij Toto en Josh en de dag erna snel naar Fraser en Brisbane. Chilluhhh!
Remco en Lucas veel plezier op jullie reis, stuur jullie site nog ff. Anders zoek ik wel want het was volgens mij remcoenlucas.waarbenjij.nu of andersom:p
En vertel eens, hoe is het weer in de Lage Landen?
Groetjesss
PS: omdat niet alle fotos op de site passen vinden jullie binnenkort een link op onze site naar een picasa pagina. Daar kunnen we wel al onze fotos storen! Hehe

We hopen dat jullie een fijne kerst gehad hebben en allemaal gelukkig Nieuwjaar (voorzichtig met de handjes voor de daredevils)